بررسی میزان پایداری پوشش پلیمری متوکسی پلی اتیلن گلایکول فعال شده با سوکسینمیدیل والرات روی سطح سلول های قرمز خون در شرایط برون تنی و درون تنی

هدف: به دلیل پاسخ سامانه ایمنی میزبان در برابر گروه‏های خونی فرعی دهنده، انتقال خون می تواند در برخی موارد، به خصوص برای بیماران نیازمند به دریافت مکرر خون (مانند افراد مبتلا به تالاسمی) به عنوان یک مشکل مهم مطرح شود. یک روش پیشنهادی، پوشش‏دهی پادگن‏های سطح سلول های قرمز خون با اتصال کووالانسی متوکسی پلی اتیلن گلایکول (mpeg) است. هدف از این پژوهش، تعیین زمان نگهداری سلول های پگیله شده پیش از تزریق و زمان مؤثر آن در شرایط درون تنی بود. مواد و روش ها: برای پگیله کردن سلول ها، از متوکسی پلی اتیلن گلایکول فعال شده با سوکسینیمیدیل والرات (sva) استفاده شد. در بخش برون تنی پژوهش، پایداری پوشش ایجاد شده با سه روش شمارش سلول های آزاد منعقد نشده، آزمون فلوسایتومتری و سنجش کیفی ارزیابی شد. با استفاده از بررسی های میکروسکوپ الکترونی، غلظت مناسب برای پگیله کردن سلول های قرمز خون خرگوشی تعیین شد و پس از تزریق، با استفاده از آزمون فلوسایتومتری، زمان مؤثر سلول های پگیله شده در خون خرگوش تعیین شد. همچنین خواص بیوشیمیایی سرم خرگوش ها در 24 ساعت اولیه پس از تزریق بررسی شد. نتایج: غلظت مناسب برای پگیله کردن سلول های قرمز خرگوشی با mpeg-sva، 15 میلی گرم بر میلی لیتر تعیین شد. 48 ساعت پس از تزریق، حدود 83 درصد سلول ها در سامانه گردش خون میزبان همچنان زنده بودند و موفق به حفظ پوشش پلیمری خود شدند. نتیجه گیری: زمان 18 روز به عنوان زمان مناسب برای ذخیره سازی سلول های پگیله شده در شرایط آزمایشگاهی به دست آمد. همچنین با ردیابی سلول ها در شرایط درون تنی، زمان مؤثر پایداری 14 روز برای سلول های پگیله شده تعیین شد. نتایج بررسی خواص بیوشیمیایی سرم خرگوش ها در 24 ساعت اولیه پس از تزریق، نشان داد که پوشش دهی سلول های قرمز خون به طور قابل توجهی مانع از تحریک سامانه ایمنی میزبان و تخریب آن ها توسط میزبان شده است.